Pochodzenie

Protroplasty obecnego boksera należy szukać w odległych czasach. W rodowodzie psa stwierdzono, że w okresie tysięcy lat jego wygląd uległ ewolucji. Twierdzenie to ma oparcie zarówno w historycznych opisach jak i również w licznych wizerunkach. W starożytnej stolicy Persji widnieje wykuty w kamieniu pies o widocznym podobieństwie do boksera. Na wielu obrazach z późniejszego okresu, widzimy, że większość psów ma krótko cięte uszy i ogony. Zabieg ten miał na celu przygotowanie ich do polowań i do walki, kiedy to uszy mogły stawać się celem ataku przeciwnika, doznawać uszkodzeń i okaleczeń. Rozdrapanie mocno unerwionych i ukrwionych uszu mogło stać sie przyczyną wykrwawienia a nawet śmierci zwierzęcia.

Powstanie rasy zawdzięczamy kilku niemieckim hodowcom, owładniętym pasją eksperymentowania. Opierając się na psach rasy bullenweiser (używanego w średniowieczu do polowania na dzikie drapieżniki, a później do walk z bykami) i buldog, rygorystycznie prowadzili selekcję i stworzyli nową rasę. Powodzenie tego eksperymentu przeszło najśmielsze oczekiwania. Rasę tą nazwano w dialekcie południowoniemieckim - boxer. W 1895 r. odbyła się w Monachium pierwsza wystawa bokserów, a w 1904 założono księgę rodowodową tej rasy.

Rasa ta zawsze była faworyzowana w swojej ojczyźnie i po przybyciu do Ameryki po I wojnie światowej, cieszyła się niezmiennym podziwem zachodniego świata. II wojna światowa dokonała wielkich spustoszeń w populacji rasy, której używano w wojsku. Odnowiono ją po wojnie, opierając się w dużej mierze na najpiękniejszych okazach urodzonych za Atlantykiem.